ÖZET
Uluslararası göç hem göç alan ülkelerde toplum sağlığının korunması hem de göçmenlerin sağlığının korunması açısından zorlayıcı bir durum meydana getirmektedir. Göçmenlerin sağlık hizmetine erişme durumu hakkında yeterli veri bulunmamaktadır, mevcut veriler ise erişimin yetersiz olduğunu işaret etmektedir. Konu hem insan hakları hem de biyoetik açısından ele alınması gereken bir sorun teşkil etmektedir. Uluslararası belgeler sağlığın sosyal belirleyicilerinin de dahil olduğu çok geniş bir sağlık hakkını kabul etmektedir, ancak bu hakkın ne kadar hayata geçirilebildiği yerel şartlara ve sağlık sistemlerine bağlıdır. Ülkeler farklı göçmen gruplarına farklı seviyede hizmetler sağlayabilmektedir. Genellikle acil servis hizmetleri sunulmakla birlikte bu seviyede bir hizmet ihtiyacı karşılamamaktadır. Özellikle kayıtdışı göçmenler açısından sağlık şartlarının yeterli olduğunu söylemek mümkün değildir. Yasal statü sorunları, mali konular ve dil ve kültür engelleri göçmenlerin sağlık hizmetine erişmesini engelleyen faktörler arasında başı çekmektedir. Bu çalışmada göçmenlerin sağlık hizmetine erişim durumları ile erişimi etkileyen faktörler incelenecek ve biyoetik alanındaki tartışmalarının konuya katkısı değerlendirilecektir. Uluslararası belgelerin işaret ettiği insan hakkı fikri ile biyoetik alanındaki felsefi tartışmalar arasında bir mesafe bulunmaktadır, ancak biyoetik tartışmalarının sağlık sistemlerinin pratik gerçeklerini daha iyi ifade ettiği düşünülebilir. Sağlık hakkı fikri yol gösterici olmakla birlikte biyoetik tartışmalarının geliştirilmesi konuya olumlu katkı sağlayabilir.